Zbycie nieruchomości przez wnioskodawcę w toku toczącego się postępowania o ustanowienie drogi koniecznej

Roszczenie z art. 145 k.c. przysługuje właścicielowi nieruchomości nie mającej odpowiedniego dostępu do drogi publicznej, zaś adresatem roszczenia są właściciele tych nieruchomości, przez które może być przeprowadzona droga łącząca nieruchomość pozbawioną dostępu do drogi publicznej z tą drogą.

Orzeczenie sądu oparte na przepisie art. 145 k.c. może zatem dotyczyć tylko aktualnych właścicieli powyższych nieruchomości.

W razie zbycia przez wnioskodawcę w toku toczącego się postępowania o ustanowienie drogi koniecznej nieruchomości nie mającej odpowiedniego dostępu do drogi publicznej następuje utrata przez wnioskodawcę statusu „zainteresowanego”. Skutki procesowe zbycia przez wnioskodawcę nieruchomości w toku postępowania o ustanowienie drogi koniecznej nie podlegają ocenie na podstawie art. 192 pkt.3 k.p.c. Nie można bowiem przyjąć, że zbycie przez wnioskodawcę nieruchomości nie ma wpływu na bieg sprawy. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 20.10.2004r. IV CK 91/04 ( OSNC 2005/10/177) „specyfika postępowania nieprocesowego wyraża się w posiadaniu interesu prawnego jako podstawy uczestnictwa oraz w potrzebie uregulowania określonych stosunków prawnych nie przez wzgląd na naruszenie praw wnioskodawcy, lecz ze względu na uprawnienie związane z samą istotą określonej konstrukcji materialnoprawnej”. Powyższe wyłącza możliwość przyjęcia, że właściciel, który wystąpił o ustanowienie drogi koniecznej dla nieruchomości, którą następnie zbył w toku postępowania pozostaje uczestnikiem postępowania oraz adresatem merytorycznego rozstrzygnięcia sądu.
W takiej sytuacji nabywca nieruchomości - jako zainteresowany w sprawie – powinien zostać wezwany przez Sąd do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania.